Ε. Αντωνόπουλος: «Πάρε με όταν φτάσεις» – «Δεν έχω οξυγόνο»

Δύο φράσεις μαχαιριές στη συνείδησή μας, οι οποίες πρέπει να μας στιγματίσουν για όλη μας τη ζωή και να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα πράξουμε στις κρίσιμες στιγμές για όλους μας. Ο κάθε συνάνθρωπός μας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή με τον απόλυτα εγκληματικό τρόπο στα Τέμπη θα ήταν εν δυνάμει ο δικός μας άνθρωπος. Η συμμετοχή μας στην παλλαϊκή απαίτηση για δικαιοσύνη είναι το ελάχιστο.

Ευάγγ. Κ. Αντωνόπουλος

Μαθηματικός