Στέλνω προς δημοσίευση την ανάρτηση της κας Ντόλκα Μαρίας, μητέρας αδικοχαμένου (εν τέλει δολοφονημένου μετά τις τελευταίες συνταρακτικές αποκαλύψεις για το έγκλημα των Τεμπών ) κοριτσιού στα Τέμπη.
«Σαν νοσηλεύτρια εδώ και 16χρονια στο Ασκληπιείο της Βούλας, σαν νοσηλεύτρια πρώτης γραμμής δεν θα επέτρεπα αν συνέβαινε το ίδιο τραγικό έγκλημα σε παιδί συναδέρφου να υποδεχτώ, εκεί που κάθε μέρα δίνουμε μικρές και μεγάλες μάχες τον πρωθυπουργό της χώρας μου. Την ώρα που ακούει από την γιατρό την κ. Τουσουνίδου, που αμφιβάλλει για τις γνώσεις της ο υπουργός υγείας… χωρίς καν να έχει εικόνα του εκάστοτε υπαλλήλου αυτού του νοσοκομείου, πως υπάρχει μια νοσηλεύτρια μητέρα που έχασα την κόρη της στα Τέμπη εκεί που έφυγαν τόσο άδικα και από λάθη αυτού του κράτους τόσα νέα παιδιά.
Διαπίστωσα λοιπόν την παρουσία τόσων συναδέλφων που αλήθεια μέσα από αυτήν την μάσκα δήθεν για προστασία… γελούσε ο πρωθυπουργός της χώρας λέγοντας είσαι κ γιατρός κ δεν φοράς μάσκα; Αλλά μάλλον ο κ. Πρωθυπουργός δεν φορούσε για προστασία τη μάσκα, τη φορούσε να κρύψει πόσα πια να κρύψει πόσα λάθη να κρύψει… τα βρήκαν όλα οι γονείς; θα βρουν κ άλλα; Άκουσα τις φωνές της κ Τουσουνίδου του κ Δήμου άκουσα κ τους ευχαριστώ. Και να σκεφτεί κανείς πως αυτοί οι δύο ΓΙΑΤΡΟΙ, δεν χρειάστηκε ποτέ να συνεργαστούμε και όμως φώναξαν για την Αναστασία μου… Σας ευχαριστώ.
Έδωσα τόσα στο νοσοκομείο αυτό μέσα από την ψυχή μου Τίμησα τόσο πολύ αυτούς που σήμερα είδα χειραψίες με τον Πρωθυπουργό κ τον υπουργό υγείας Εγώ αν βρισκόμουν σε αυτό το νοσοκομείο σήμερα ο Πρωθυπουργός θα έμπαινε από την πίσω πόρτα αυτή δίπλα από το νεκροθάλαμο που εγώ κάποτε παρέδιδα ως η μοναδική υπεύθυνη των Επειγόντων νεα παιδιά σε μανάδες σκίζοταν η καρδιά μου. Ετσι μπήκε και στην Λάρισα από την πίσω πόρτα. Γιατί μπροστά ήταν οι γονείς και ήλπιζαν σφάζοντας σε κάποιο θαύμα. Αν λοιπόν έμπαινε από την μία πόρτα εγώ θα έβγαινα από την άλλη. Γιατί είμαι μάνα, νοσηλεύτρια, άνθρωπος και πολίτης αυτής της χώρας. Γιατι από τα σπίτια σας εύχομαι να μην λείψει ποτέ κανείς. Η Αναστασία όμως χάθηκε από αυτούς που σήμερα τους σφίγγατε το χέρι όταν εγώ για σας ανέβαινα στα φορεία έτρεχα κ είχα στο νου μου να βοηθήσω τον γιατρό τη συνάδελφο νοσηλεύτρια να φροντίσουμε τον άρρωστο. Εγώ θα έφευγα υποδειγματικά. Κ. Τουσουνίδου, κ. Δήμου αν και ποτέ δεν βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.»
Σήμερα σε ολη τη χώρα τιμούμε τους συνανθρώπους μας οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή τόσο άδικα στα Τέμπη, και στέλνουμε ένα δυνατό μήνυμα στα <<ανθρωπάκια >> της εξουσίας.
Ευαγγ.Κ.Αντωνόπουλος
Μαθηματικός Φροντιστής