Πώς γίνεται στα παραμύθια που κάποιος έχει ένα φίλτρο και σε μεταμορφώνει… έτσι ακριβώς συνέβη τη Δευτέρα, 9 Δεκεμβρίου στο σχολείο μας. Και αυτός που μας μεταμόρφωσε ήταν ο Τάσος Κουρδής. Ο Τάσος, παλιός ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα, τερματοφύλακας, εδώ κι έξι χρόνια περίπου πρωταθλητής στο άλμα εις μήκος. Πρωταθλητής, με ακρωτηριασμένο το δεξί του πόδι, από ένα ατύχημα με μηχανή.
Δεν νομίζω ότι θα ξεχάσει κανείς από όσες και από όσους είχαμε την τύχη να τον συναντήσουμε και να τον ακούσουμε να μας μιλάει για το πώς κατάφερε αυτό το ατυχές γεγονός, την απώλεια του ποδιού, να το τρέψει σε κάτι θετικό. Πώς περιμένοντας το χειρουργείο στο νοσοκομείο και μην έχοντας το πόδι του, πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τον στίβο. Πώς χάρη στην ενασχόλησή του αυτή γνώρισε πολλούς καλούς φίλους και ταξίδεψε σε μέρη του κόσμου που δεν είχε φανταστεί.
Τα παιδιά τον άκουγαν προσηλωμένα και στο τέλος του έκαναν ένα σωρό ερωτήσεις. Κι αυτός ήταν πρόθυμος να απαντά, και να μας μεταδίδει την πίστη ότι όταν δεν τα παρατάς, είσαι νικητής.
Την επόμενη μέρα ζητήσαμε από τα παιδιά να γράψουν τις σκέψεις τους. “Χθες, την έκτη ώρα ήρθε ένας πολύ σοφός Άνθρωπος στο σχολείο μας…”, “είμαι πάρα πολύ περήφανη γι αυτόν τον άνθρωπο και αναρωτιέμαι αν ήμουν στη θέση του αν θα τα κατάφερνα… μακάρι να είχα τη δυνατότητα να τον ξανασυναντήσω”, “Χτες ήρθε ένας κύριος στο σχολείο. Τον έλεγαν Τάσο Κουρδή. Ήταν ένας από τους πιο δυνατούς ανθρώπους…”, “και η γνώμη μου είναι ότι ο άνθρωπος αυτός έκανε τόσο δρόμο για να έρθει σε εμάς για να μας δείξει να μην τα παρατάμε ό,τι και να γίνει, και να τα ξεπερνάμε σαν να είναι ένα μάθημα, και να συνεχίζουμε”, “σπουδαίος άνθρωπος…”, “όταν ήρθε στο σχολείο μας ένας άνθρωπος που είχα χάσει το πόδι του δεν ήξερα πώς να νιώσω. Ένιωθα σίγουρα λύπη, διότι η ζωή τού είχε πάρει ένα σημαντικό σημείο του σώματος, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε και το συναίσθημα της χαράς επειδή μπόρεσε να καταφέρει τόσα πολλά και να αποδείξει σε πολλά άτομα που έχουν άσχημη εικόνα για τα άτομα με αναπηρία ότι έχουν άδικο. Καθώς μας έλεγε για το πώς έχασε το πόδι του, υπήρξε ανατριχίλα. Παρόλα όσα του έχουν συμβεί εκείνος παραμένει χαρούμενος και δυνατός και αυτό είναι πολύ ωραίο”.
Την πρωτοβουλία της δράσης είχε ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής του σχολείου, Γιώργος Σκαφιδάς.