Λέξεις που µας έρχονται από παλιά, αλλά ακόµα και σήµερα έχουν την ίδια σηµασία
Θεσιθήρας, σύµφωνα µε το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Μπαµπινιώτης, 2002), είναι αυτός που επιδιώκει να καταλάβει επαγγελµατική θέση, συνήθως στο Δηµόσιο, είναι εκείνος ο οποίος επιδιώκει την -χωρίς αρχές- ανάρρησή του σε θέσεις οι οποίες προσφέρουν ισχύ και χρήµατα – όλα για τη θεσούλα, δηλαδή.
Η ετυµολογία της λέξης σηµειώνει «θέση» + «θήρα», το κυνήγι, την άγρα, την επιδίωξη ενός πράγµατος µε επιµονή – όπου «θηρ», σαρκοφάγο ζώο. Οπου για να µπορέσεις να καταφέρεις την αναρρίχησή σου σε ανώτερες επαγγελµατικές θέσεις, θα πρέπει να µπορείς να φας τις σάρκες άλλων.
Ο σπουδαρχίδης, αν και η πρώτη ανάγνωσή του παραπέµπει σε… άλλη σηµασία, είναι µια λέξη των αρχαίων ελληνικών – µε εφαρµογές, όµως, στην καθηµερινότητα όλων των κοινωνιών, διαχρονικά.
Σύµφωνα µε το Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη Γ’ Εκδοση, σπουδαρχίδης (ο), ουσιαστικό [< αρχ. σπουδαρχίδης < σπουδάρχης (αρχαία σηµασία) ο γιος του σπουδάρχη, νεαρός θεσιθήρας] αυτός που µε ζήλο και κάθε τρόπο επιδιώκει αξιώµατα, στη σελίδα 711.
Το λεξικό Greek-English Lexicon, by Henry George Liddell and Robert Scott, Oxford At the University Press MDCCCLXI, αναφέρεται στο «σπουδαρχέω» και στον «σπουδαρχίδη» (σελ. 1.351), αλλά κάνει και αναφορά στον… «µισθαρχίδη», εξηγώντας ότι είναι αυτός που έχει γεννηθεί για να καταλαµβάνει δηµόσια θέση και διορίζεται από ιδιοτέλεια, παρά για τα προσόντα του.
Πηγή: alfavita.gr