Σε ανακοίνωση του δημοτικού συμβούλου της Λαϊκής Συσπείρωσης Φαρσάλων Αποστόλη Αναγνώστου επισημαίνονται τα εξής:
«Ανοχύρωτες πόλεις και ανυπεράσπιστος λαός απέναντι σ’ ένα σάπιο και εχθρικό κράτος, που δεν θέλει και δεν μπορεί να πάρει ακόμη και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας απ’ τα φυσικά φαινόμενα»
Μιλάμε για ανοχύρωτες πόλεις και ανυπεράσπιστους κατοίκους στη Θεσσαλία όπως και στον δήμο Φαρσάλων, που απέναντί τους έχουν ένα σάπιο και εχθρικό κράτος, περιφέρεια, δημοτική αρχή που δεν θέλουν και δεν μπορούν να πάρουν ακόμη και τα στοιχειώδη μέτρα..
Ο μεγαλύτερος ένοχος για το έγκλημα που διαπράχθηκε στη Θεσσαλία τον Σεπτέμβρη του 2023 είναι το αντιλαϊκό κράτος. Κάθε τέτοια καταστροφή επιβεβαιώνει ότι είναι επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει το περιβάλλον, τον λαό και το βιος του, επειδή είναι ικανότατο στο να υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και να δημιουργεί ευκαιρίες για το κεφάλαιο μέσα από τις λάσπες που πνίγουν τον λαό και τις ανάγκες του.
Και η σημερινή κυβέρνηση, η περιφερειακή και δημοτική αρχή όπως και η προηγούμενες από το 2017 άφησαν τη Θεσσαλία να πνιγεί. Και ενώ γνώριζαν με μεγάλη λεπτομέρεια τους κινδύνους, δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν την πλημμύρα.
Από το 2017, έξι ολόκληρα χρόνια πριν την καταστροφή, κυβέρνηση, περιφερειακή και η δημοτική αρχή είχαν στα χέρια τους λεπτομερή μελέτη για όλη τη Θεσσαλία την οποία είχε εκπονήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Εκεί αναφερόταν ρητά ότι η πιθανότητα να πνίγεται η Θεσσαλία όποτε βρέχει είναι μεγάλη, αφού δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης. Στη συνέχεια, βέβαια, η ίδια μελέτη απέρριπτε τα αναγκαία έργα, επειδή όπως έγραφε «η υλοποίηση των λύσεων αυτών συνεπάγεται υπερβολικό κόστος». Αποτέλεσμα ,η Θεσσαλία βρέθηκε ανοχύρωτη απέναντι στη σφοδρή καταιγίδα, που αποκάλυψε τη γύμνια της αντιπλημμυρικής προστασίας και πρόληψης, παρα την προειδοποίηση του <<Ιανού>> το 2020.
Ξετυλίγοντας προς τα πίσω το νήμα των ευθυνών, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι αυτές φτάνουν μέχρι την ΕΕ και την αντιλαϊκή πολιτική της για τη διαχείριση των κινδύνων από τις πλημμύρες. Αποκαλυπτική είναι η περιβόητη Οδηγία 2007/60, η οποία προβλέπει τη «διαχείριση του ρίσκου». Τι σημαίνει αυτό για τα κράτη και τις κυβερνήσεις τους;
Οτι θα ζυγίζουν κάθε φορά το κόστος της ολοκληρωμένης πρόληψης, με τις δαπάνες για τη διαχείριση των επιπτώσεων (αποζημιώσεις, αποκαταστάσεις κ.λπ.), και ανάλογα θα αποφασίζουν. Ετσι, αν «συμφέρει» να πνιγεί μια περιοχή αντί να κατασκευαστεί κάποιο αντιπλημμυρικό έργο, τότε αφήνεται στο …ρίσκο της πλημμύρας. Αυτή η πολιτική έχει ως κριτήριο το κέρδος, απέναντι στην προστασία της περιουσίας και της ζωής του λαού.
Οι υποσχέσεις καθημερινά καταρρέουν, τα μεγάλα λόγια τα μάζεψε το ποτάμι, όπως τα μέτρα στήριξης ,αποκατάστασης των πληγέντων .
Ένα χρόνο μετά δρόμοι μέσα στην πόλη αλλά και σε κοινότητες του δήμου μας παραμένουν με μεγάλους κινδύνους .
Η γέφυρα στην Αμπελιά που ένα χρόνο τώρα δεν έχουν αρχίσει τα σχέδια της γέφυρας, και με τεχνικές του 1915 προσπαθούν να μας πείσουν σήμερα το 2024 ότι γίνεται αποκατάσταση της γκρεμισμένης γέφυρας, ένα έργο που θυμίζει το Γεφύρι της Άρτας .Ένα έργο χωρίς σήμανση για την ταυτότητα του έργου, χωρίς την απαραίτητη απαγόρευση της διέλευσης των οχημάτων για ασφάλεια(τις προηγούμενες ημέρες συνέβη και ένα μικρό ατύχημα με ΙΧ επιβατικό ευτυχώς υλικές ζημιές ), παρά αφήνοντας την διέλευση των οχημάτων με ευθύνη του οδηγού να περνά όπως λένε οι υπεύθυνοι του έργου, αυτό γίνεται για να μην υπάρξουν διαμαρτυρίες για την μεγάλη καθυστέρηση του έργου, το οποίο έπρεπε να έχει ήδη παραδοθεί .
Ενώ υπάρχει η ανάγκη έργων αποκατάστασης στη διαδρομή Φάρσαλα -Αμπελιάς – Βόλου ξεφυτρώνουν χωματερές, παράνομα μπαζώματα αλλάζοντας τη φορά των βρόχινων νερών, ενώ η δημοτική αρχή ο κ. δήμαρχος να τοποθετείται στο δημοτικό συμβούλιο ότι κάνει χρήση αυτης της οδού χωρίς κανένα πρόβλημα τακτικά .
Η Λαϊκή Συσπείρωση, ζητά να προχωρήσουν γρήγορα όλα τα έργα που καθυστερούν. Έργα αποκατάστασης και αντιπλημμυρικής προστασίας, έργα που θα έπρεπε να τελειώνουν γιατί έχουμε την έλευση του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Συγχρόνως διεκδικούμε να στελεχωθούν πλήρως η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Φαρσάλων με μόνιμο επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό, να καλυφθούν όλες οι ελλείψεις σε μηχανήματα, ώστε να μπορεί να προχωρά σε αποκαταστάσεις και έργα ο ίδιος ο Δήμος Φαρσάλων.