Γράφει ο Δημήτρης Βαρακλιώτης…
Προσωπικά το εκλαμβάνω ως επιστροφή στην εποχή του σκοταδισμού καθώς ο πολιτισμός οξύνει και αναπτύσει το πνεύμα και την σκέψη. Άνθρωποι σκεπτόμενοι είναι επικίνδυνοι και πρέπει να εγκλωβίζονται;
Αυτά ζούνε τον τελευταίο καιρό οι επιχειρήσεις της πόλης που ασχολούνται με τη νυχτερινή διασκέδαση….
Απαγορεύεται στην ουσία κάθε συναυλία που διοργανώνετε από ιδιωτική πρωτοβουλία σε καταστήματα επισιτισμού, καθώς ως δια μαγείας λίγο μετά την έναρξη της κοινής ησυχίας εμφανίζονται τα όργανα της τάξης με τα ανάλογα αποτελέσματα…
Ο υπεύθυνος του καταστήματος στο αυτόφωρο κι οι θαμώνες στα σπίτια τους προς εγκλεισμό.
Ναι ακριβώς όπως την περίοδο της πανδημίας.
Από μικρό παιδί ως μουσικός κι αργότερα ως διοργανωτής συναυλιών ανά την Ελλάδα, πρώτη φορά παρατηρώ αυτή την τόσο περίεργη κατάσταση.
Όλη η πόλη καθημερινά και ανεξέλεγκτα ακούει μουσικές προερχόμενες από τα βορειοδυτικά της πόλης.
Εκεί ισχύει άλλη νομοθεσία η μήπως είναι προστατευόμενη περιοχή NATURA;
Για τις εκδηλώσεις του δήμου ισχύει άλλο νομικό καθεστώς;
Δεν πρόσεξα ποτέ να διακόπτονται για λόγους κοινής ησυχίας….
Να ενημερώσω απλά ότι σε κάθε συναυλία που διοργανώνει ένα κατάστημα, εργάζεται το διπλάσιο και τριπλάσιο προσωπικό, εργάζονται μουσικοί, τεχνικοί και γενικότερα άνθρωποι της διαφήμισης της διοργάνωσης κτλ.
Αυτά τα μεροκάματα ποιός θα τα πληρώσει και γιατί να στερηθούν στους δύσκολους οικονομικά καιρούς που ζούμε;
Με το πρόσχημα της ανώνυμης καταγγελίας τα όργανα της τάξης επιβάλουν τον νόμο και είναι τα μόνα τα οποία δεν ευθύνονται γι αυτό.
Δηλαδή θέλουν να μας πείσουν πως γέμισε η πόλη ρουφιάνους – καταγγέλοντες που τους ευχαριστεί αυτή η άρρωστη κατάσταση;
Δηλαδή θέλουν να μας πείσουν πως οι ίδιοι οι επαγγελματίες βγάζουν ο ένας τα μάτια του άλλου;
Ποιός θα αποζημιώσει τον επαγγελματία ο οποίος κατέχει τις νόμιμες άδειες που απαιτεί μια διοργάνωση συναυλίας με κίνδυνο να του κλείσουν το μαγαζί για δέκα μέρες, συν την ταλαιπωρία των αυτοφώρων και τα μετέπειτα δικαστικά έξοδα και πρόστιμα;
Τα 30 ντεσιμπέλ που επιτρέπει ο νόμος στους εξωτερικούς χώρους των καταστημάτων μετά την έναρξη της κοινής ησυχίας είναι τα μισά ντεσιμπέλ από αυτά μιας απλής συνομιλίας δύο ανθρώπων που συζητούν.
Άρα ανά πάσα στιγμή μετά τις έντεκα τη νύχτα βάση νόμου είναι επιρρεπείς κάθε επαγγελματίας της διασκέδασης σε αυτόφωρο.
(Δοκιμάστε κατεβάζοντας μια ανάλογη εφαρμογή στο κινητό σας….)
Κι επειδή έχω μάθει να κάνω και προτάσεις κι όχι μόνο να σχολιάζω τα κακώς κείμενα προτείνω:
Ο δήμος να διαθέσει ένα χώρο ο οποίος να τηρεί τις νόμιμες προδιαγραφές και να τον επινοικιάζει στους ενδιαφερόμενους με το αντίτιμο ανά τετραγωνικό σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση που έλαβε.
Έτσι και έσοδα θα έχει και θα βοηθήσει στην τοπική οικονομία και αρωγός του πολιτισμού θα είναι.
Άλλωστε πολλοί δήμοι ανά την Ελλάδα διαθέτουν ανάλογους χώρους και υποδομές.
Εκτός αν υπάρχει εξ άνωθεν κόλλημα καθώς ακόμη εκκρεμεί εκτός των άλλων κι η κατασκευή του ανοιχτού θεάτρου στην περιοχή Κατράνα….
Εδώ να σημειώσω ότι ως μέλος της επιτροπής διαβούλευσης του δήμου Φαρσάλων, είχα καταψηφίσει την κατασκευή του λόγω έλλειψης ηχητικής μελέτης στον χώρο κατασκευής του θεάτρου και λόγω μικρής χωρητικότητας (600 άτομα).
Τελειώνοντας να υπενθυμίσω στους αρμόδιους ότι στον αστικό ιστό της πόλης ο νόμος περί κοινής ησυχίας ισχύει για όλους.
Είτε έχεις άδεια απ’ τον δήμο ως επαγγελματίας για παράταση μουσικής είτε δεν έχεις το αυτόφωρο σε περιμένει.
Δηλαδή αν έχεις κατάστημα και ζητήσεις άδεια παράτασης μουσικής θα σου τι δώσουνε, αλλά αν διαβάσεις τα ψιλά γράμματα δεν ισχύει.
Και εις άλλα λοιπόν με υγεία.