Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…
Αυτό που συνέβη με το σκάνδαλο των υποκλοπών -από τότε που έγινε γνωστό- είναι επιεικώς αδιανόητο για μια ευνομούμενη Πολιτεία. Πριν από δύο χρόνια γίνεται γνωστό ότι ένας δημοσιογράφος κι ένας αρχηγός κόμματος παρακολουθούνται τόσο από την ΕΥΠ όσο και μέσω ενός παράνομου λογισμικού (Predator).
Ο πρωθυπουργός -καθότι πολιτικός προϊστάμενος της προαναφερόμενης υπηρεσίας- έκανε ό,τι μπορούσε για να κουκουλώσει την υπόθεση. Καρατόμησε συνεργάτες του, εμπόδισε την έρευνα με την επίκληση του απορρήτου, έφερε νομοσχέδια στη Βουλή ώστε να καταστήσει κάθε διερεύνηση και αποκάλυψη εντελώς αδύνατη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό έπρεπε να κάνει για να σωθεί. Χρησιμοποίησε την εξουσία που είχε παρ’ όλο που αυτό δεν συνάδει με λειτουργία δημοκρατικού αλλά με επέλαση αυταρχικού κράτους.
Η Δικαιοσύνη τι έκανε; Παρ’ όλο που το αδίκημα των υποκλοπών παραβίαζε το Σύνταγμα και τη δημοκρατική έννομη τάξη στον πυρήνα της, δεν προχώρησε σε καμία αυτεπάγγελτη έρευνα. Συντάχθηκε πίσω από την κυβέρνηση και έγινε, στην πράξη, ενεργούμενό της. Δεν δέσμευσε γραφεία και υπολογιστές των εμπλεκόμενων εταιρειών παρά μόνο όταν τα είχαν αδειάσει. Δεν κάλεσε κανέναν με την κατηγορία του υπόπτου να τον εξετάσει. Δεν πείραξε τρίχα από το κεφάλι των άμεσα εμπλεκομένων. Τους άφησε στην ησυχία τους να τακτοποιήσουν τις δουλειές τους. Κάποιους από αυτούς δεν τους κάλεσε -έστω στο τέλος- ούτε ως μάρτυρες.
Ετσι φτάσαμε στο Πόρισμα Ζήση για να πληροφορηθούμε πως τίποτα δεν έγινε. Κι αν έγινε κάτι, ήταν νόμιμο. Το πόρισμα αυτό το παρέλαβε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Αδειλίνη κι έστειλε την υπόθεση στο αρχείο – πλην μερικών… πλημμελημάτων. Η κ. Αδειλίνη, η οποία είχε υπηρετήσει ως εισαγγελέας στην ΕΥΠ και υπέγραφε παρακολουθήσεις. Στοιχειωδώς όφειλε να εξαιρέσει τον εαυτό της από την υπόθεση για να μη λέει ο κόσμος ότι «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»…
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στην efsyn.gr – Γιώργος Πετρόπουλος
Σχολιάζει ο Ευαγγ. Κ. Αντωνόπουλος…
Παρακολουθώντας την συνεδρίαση της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής-όχι από πολιτικό μαζοχισμό αλλά από ενδιαφέρον για την πορεία τούτου του τόπου-διαπίστωσα ότι το μέγιστο θέμα των υποκλοπών, κορυφαίο θέμα της δημοκρατίας μας ή κυβέρνηση το μετέτρεψε σε διαδικασία κατακρεούργησης των θεσμών και επιβολής αδιαφανειας . Χωρίς περιστροφές ” η αναντιλεκτη ” κυρία κ. Αδειλινη -εισαγγελέας του Αρείου Πάγου -χωρίς αιδώ, έθεσε στο αρχείο μια υπόθεση η οποία βυσοδωμεί σε
σχέση με τις κυβερνητικές ευθύνες καθαγιασε τους πολιτικούς και μη ανθούς (Γρ Δημητριάδης πρωθυπουργικος ανιψιός, Π Κοντολεων υποτίθεται μουσικός, σεκιουριτας και άκουσον άκουσον επικεφαλής της ΕΥΠ κ.λ.π.).
Η κ. Αδειλίνη είναι εκείνη η κορυφαία δικαστική λειτουργός η όποια στους εκπροσώπους των συγγενών των εγκληματικά δολοφονημένων παιδιών στα Τέμπη ( κ.κ Καρυστιανού και Πλακιά ) τους παρότρυνε “να ανάψουν κανένα κερί ” για τα παιδιά τους θύματα των Τεμπών.
Μετά από την αρνητική εξέλιξη μη κλήσης στη βουλή των Αδειλινη και Ζήση ,ίσως παρακολουθήσουμε το γεγονός κάποιος από τα προαναφερθέντα πολιτικα και μη πρόσωπα μετά την ” αθώωση τους ” να οριστεί επικεφαλής σε φορέα με αντικείμενο την διαχείριση σοβαρών θεμάτων της ρημαγμένης Θεσσαλιας λόγω Ντάνιελ, οποίος θα διαχειρίζεται τεράστια οικονομικά μεγέθη.
Εν έτη 2024 Δημοκρατία δεν είναι αυτονόητη.
ΕΥΑΓΓ.Κ.ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μαθηματικός