Τα Μαθηματικά χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο ως ένα απαραίτητο εργαλείο σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένης της φυσικής επιστήμης, της μηχανικής, της ιατρικής, καθώς και των κοινωνικών επιστημών.
Η λέξη Μαθηματικά (mathematics) προέρχεται διεθνώς από την ελληνική γλώσσα, και συγκεκριμένα από τον (αρχαίο) πληθυντικό του ουδετέρου του επιθέτου μαθηματικός : μάθημα – μανθάνω – μαθαίνω, αποκτώ δηλαδή (με μελέτη) γνώσεις, παιδεία, εμπειρία.
Ως εκπρόσωπος αυτής της εξαιρετικής επιστήμης έρχονται καθημερινά στα αυτιά μου απόψεις από διάφορους ανθρώπους για τη σχέση τους με τα σχολικά Μαθηματικά, για τις άσχημες εμπειρίες τους από τους δασκάλους των Μαθηματικών και για την απέχθειά τους ακόμα για τις εξισώσεις ή τις ρίζες ή τις συναρτήσεις.
Όμως, αν και οι απόψεις αυτές πληθαίνουν μέρα με τη μέρα είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα Μαθηματικά συνδέονται άμεσα και άρρηκτα με πολλές πτυχές της καθημερινότητας μας και φυσικά με πληθώρα άλλων επιστημών σχετικών με αυτά αλλά και φαινομενικά άσχετων.
Στην αρχαία Ελλάδα, η φιλοσοφία, τα Μαθηματικά και η θρησκεία αναπτύχθηκαν μαζί και αλληλεπίδρασαν. Η πνευματική ζωή και η μαθηματική σκέψη είναι ζητήματα παράλληλα. Η αριθμολογία είναι ίσως η πτυχή των μαθηματικών, δια της οποίας εκδηλώνεται φανερότερα η σχέση αυτή. Η ίδια η Εκκλησία χρησιμοποιεί τα μαθηματικά και τα γεωμετρικά σύμβολα για την απεικόνιση και ερμηνεία θεολογικών θεμάτων, για παράδειγμα το κέντρο του κύκλου είναι ο Θεός και όλοι οι άνθρωποι κινούνται γύρω του μέσα από μια ακτίνα του κύκλου. [1]
Ο Γαλιλαίος είπε : «Το σύμπαν δεν μπορεί να διαβαστεί παρά μόνο αφού μαθευτεί η γλώσσα του. Η γλώσσα του είναι η μαθηματική γλώσσα, και τα γράμματα είναι τρίγωνα, κύκλοι και άλλα γεωμετρικά σχήματα, χωρίς τα οποία είναι ανθρωπίνως αδύνατο να κατανοηθεί έστω και μια λέξη. Χωρίς αυτά, όποιος ασχολείται με την έρευνα για το σύμπαν, είναι σαν να περιπλανιέται σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο».
Παρά την ιστορική αντιπαράθεση, η προσφορά του Χριστιανισμού στα Μαθηματικά και τις επιστήμες είναι αποδεκτή. Μέσω των ιερομόναχων διαφυλάχτηκαν τα αρχαία Μαθηματικά συγγράμματα και γενικότερα η κληρονομιά του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Η πίστη στον ζωντανό Θεό της Αγίας Γραφής και η Επιστήμη μπορούν να συνυπάρξουν. Ιδιαίτερα τελευταία, παρατηρείται ένταση μεταξύ της πίστης στον Θεό και της Επιστήμης.
Έχουμε από τη μία πλευρά επιστήμονες σαν τον Ρίτσαρντ Ντόκινς και τον Στήβεν Πίνκερ που βλέπουν τη θρησκεία σαν ένα απομεινάρι του προεπιστημονικού δεισιδαιμονικού παρελθόντος, που η ανθρωπότητα πρέπει να εγκαταλείψει πια. Από την άλλη, οι Χριστιανοί διατείνονται ότι η επιστήμη τείνει στον ηθικό μηδενισμό και είναι ανίκανη να εξηγήσει τα θαύματα γύρω μας. [2]
Αυτό το κενό προσπαθεί να καλύψει ο Φράνσις Κόλλινς με το βιβλίο του, στο οποίο αναφέρει ότι η γλώσσα του Θεού είναι η μαθηματική γλώσσα των αριθμών, οι αναλογίες και η Ιερή γεωμετρία. Ολόκληρο το σύμπαν αποκαλύπτει τα μυστικά της ισορροπίας, το ρυθμό, το ποσοστό και την ενότητα στην πολυμορφία, τη φράκταλ διασύνδεση των τμημάτων μεταξύ τους και με το σύνολο.
Η δική μου γνώμη μετά την δεκαετή και πλέον ενασχόλησή μου με την επιστήμη των Μαθηματικών είναι η εξής : «μια αξιοθαύμαστη και αψεγάδιαστη επιστήμη όπως αυτή δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινάει από τον τέλειο Δημιουργό των πάντων».
[1] Η σχέση των μαθηματικών με τον Θεό, από τη Λεμονιά Μπούτσκου, http://www.reportit.gr/issues/society/education/i-sxesi-ton-mathimatikon-me-ton-theo
[2] Βρήκα το Θεό (ομιλία από τον Φράνσις Κόλλινς), επιμέλεια : π. Δημητρίου Αθανασίου (χημικού), http://www.aganargyroi.gr/index.php/2011-07-04-07-11-51/399-2011-09-20-20-14-18.html
